Muskus- en beverratten graven uitgebreide gangenstelsels in dijken en oevers en vormen daardoor een bedreiging voor de waterveiligheid. Uit onderzoek blijkt dat de bestrijdingsstrategie 'terugdringen tot de landsgrens' het meest effectief is. Het beheer is een wettelijke taak van de waterschappen.
De waterschappen doen ervaring op met meer diervriendelijke vangmethoden. Ook wordt geïnvesteerd in de verdere professionalisering door opleidingen, een uniforme vangstregistratie en wordt onderlinge samenwerking en kennisuitwisseling gestimuleerd.
Naast graverij door muskus- en beverratten graven ook bevers steeds meer in waterkeringen. De bever staat echter op de lijst van bedreigde diersoorten en wordt bovendien beschermd door de Wet Natuurbescherming. Maar als de waterveiligheid in het geding is, moeten de waterschappen wel maatregelen nemen. Over de wijze waarop wordt overlegd met de betrokken overheden en met de organisaties die zich inspannen om bevers weer terug in Nederland te krijgen.
De waterschappen zijn in 2013 met een grootschalig wetenschappelijk onderzoek gestart, waarin onder andere onderzocht is hoe de muskusrattenbestrijding goedkoper, effectiever en diervriendelijker kan. In 2017 is het veldwerk van de Veldproef Muskusratten afgerond. De resultaten van het onderzoek hebben samen met de monitoringsresultaten over 2016 en 2017 de basis voor de toekomstige bestrijdingsstrategie gevormd.
De uitkomsten van de veldproef zijn meegenomen in de langetermijnvisie voor het muskusrattenbeheer in de studie 'Toekomst van het muskusrattenbeheer in Nederland – de mogelijkheden onderzocht'. Deze studie vormde de basis voor de bestrijdingsstrategie 'terugdringen tot de landsgrens' waarmee de waterschappen op 14 juni 2019 unaniem hebben ingestemd.
De doelstelling van de waterschappen voor de muskusrat is 'terugdringen tot de landsgrens' en die situatie vervolgens te consolideren (tegenhouden aan de landsgrens om herkolonisatie in Nederland te voorkomen). Voor de beverrat is terugdringen tot de landsgrens al gerealiseerd, hier is de doelstelling: 'tegenhouden aan de landsgrens ter voorkoming van herkolonisatie van het binnenland'.
Voor meer informatie over muskus- en beverrattenbestrijding kunt u contact opnemen met de Unie van Waterschappen.
Muskusratten worden voortaan tot aan de landsgrens teruggedrongen. Dat heeft de Unie van Waterschappen tijdens de ledenvergadering op 14 juni besloten.
Dat verkleint het risico op graafschade in dijken en oevers. Zo blijft Nederland beschermd tegen het water.
"Uit uitvoerig wetenschappelijk onderzoek blijkt dat deze bestrijding van muskusratten een positief effect heeft op de biodiversiteit," zegt Patrick Poelmann, voorzitter van de bestuurlijke Commissie Muskus- en Beverratten. Muskusratten behoren tot de top 5 van dieren met de grootste impact op ecosystemen. Ze eten planten zoals riet en lisdodde weg, en dat is slecht voor de biodiversiteit.
In de oude strategie werd de populatie muskusratten ‘laag’ gehouden, met een landelijke doelstelling van niet meer dan 15 muskusratvangsten per 100 kilometer watergang. Met de nieuwe aanpak willen de waterschappen het binnenland van Nederland muskusratvrij krijgen. Het duurt ongeveer 12 tot 15 jaar om dat te bereiken.
Muskusratten zijn invasieve exoten en worden vooral bestreden vanwege de schade die ze aanrichten. Muskusratten hebben een negatieve invloed op de landschapsstructuur en biodiversiteit van moerasgebieden.
De impact van muskusratten op natuur wordt als groot en negatief beoordeeld en valt in de zwaarste impactcategorie. Zeker in natuurgebieden, waar het uitblijven van verlanding een knelpunt is voor de biodiversiteit, is het erg relevant en informatief om te kijken wat er gebeurt als de muskusrattenbestrijding wordt volgehouden en geïntensiveerd.
In opdracht van de Unie van Waterschappen is onderzoek gedaan naar het effect van muskusratten op de biodiversiteit. De resultaten van dit onderzoek zijn in een rapport samengevat.
Lees het rapport
Samen met de Universiteit van Amsterdam werken de waterschappen aan methodes om muskusratten met behulp van een nieuwe DNA-techniek op te sporen.
Het werk van muskusrattenbestrijders wordt steeds tijdrovender doordat het aantal muskusratten in Nederland de afgelopen jaren sterk is afgenomen. De nieuwe techniek van environmental DNA (e-DNA) moet het werk efficiënter maken.
De muskusrattenbestrijders verzamelen straks watermonsters op verschillende locaties en noteren die in een speciale app. Hiermee kan via het DNA uit de uitwerpselen aangetoond worden of er muskusratten aanwezig zijn op de locatie. Zitten er inderdaad muskusratten? Dan plaatsen de bestrijders daar vangmiddelen.
Nu is het speuren naar muskusratten nog mensenwerk. 400 Muskusrattenbestrijders lopen dagelijks vele kilometers langs het water op zoek naar sporen van muskusratten. Een muskusrat bouwt de ingang van zijn hol onder water, zodat roofdieren weinig kans hebben om de muskusrat te vangen. Het dier verraadt zich doordat hij sporen in het water achterlaat: afgevreten waterplanten en -wortels.
Dankzij de inzet van de waterschappen voor de bestrijding van de muskusrat, is het aantal muskusratten in Nederland sterk afgenomen. 15 jaar geleden werden er jaarlijks nog ruim 400.000 exemplaren gevangen, het afgelopen jaar was dat aantal gedaald naar minder dan 55.000. Toch blijft bestrijding nodig, omdat de dieren zich razendsnel voortplanten. Muskusratten worden gevangen omdat ze graven in dijken en waterkeringen.
Bekijk ook het artikel en het filmpje van EenVandaag over muskusrattenvangen via e-DNA.
Muskus- en beverratten komen niet van nature voor in Nederland. De dieren worden bestreden omdat deze schade aan waterkeringen en oevers kunnen aanbrengen. Ook vormen muskus- en beverratten een bedreiging voor de biodiversiteit. De waterschappen hebben zo’n 400 gespecialiseerde muskusrattenbestrijders in dienst.
In 2018 werden er 53.511 muskusratten gevangen. Dat is een daling van 14% ten opzichte van 2017. Hiermee wordt de dalende trend van de afgelopen jaren doorgezet. Doordat de muskusrattenpopulatie afneemt, worden er minder muskusratten gevangen.
Het aantal beverrat-vangsten is met 2% toegenomen: in 2018 werden er 1.268 beverratten gevangen. Bijna 95% van de vangsten vindt plaats langs de grens met Duitsland. Door de zachte winters van de afgelopen jaren is de beverrat-populatie in Duitsland sterk gegroeid, met als gevolg een aanhoudende instroom van beverratten naar Nederland.
Met Duitse organisaties vindt overleg plaats over de bestrijding van de beverrat in Duitsland en het Duits-Nederlandse grensgebied. Door een gerichte aanpak wordt voorkomen dat de beverratten zich over heel Nederland verspreiden.
De beverrat en de muskusrat staan op de Europese lijst van invasieve soorten vanwege de bedreiging die zij vormen voor de biodiversiteit. In België wordt de muskusrat vooral bestreden in Vlaanderen en in Duitsland wordt de muskusrat hoofdzakelijk bestreden in de deelstaat Niedersachsen.
In 2018 is als vervolg op de veldproef muskusratten een studie uitgevoerd naar een nieuwe bestrijdingsstrategie. In 2019 vindt hierover besluitvorming plaats. Daarnaast wordt samen met universiteiten en hogescholen gezocht naar innovaties die de bestrijding van muskus- en beverratten effectiever kunnen maken.
Voorbeelden zijn het speuren en monitoren met behulp van eDNA om gebieden met weinig muskus- en beverratten te kunnen controleren. Daarnaast wordt gewerkt aan 'slimme' vallen, die alleen sluiten als er een muskus- of beverrat in zit.
HAS Hogeschool gaat onderzoek doen naar slimme vangkooien voor beverratbestrijding. Zo moet voorkomen worden dat andere dieren dan beverratten vast komen te zitten in de kooien.
Het laatste achtergrondrapport over de Veldproef muskusratten is verschenen. Hierin staan analyses van vangstgegevens en een proef over objectbescherming.
Het is het meest effectief om muskusratten het hele jaar door te bestrijden. Dat blijkt uit het eindrapport van de Veldproef Muskusratten, waarvan op 28 mei de resultaten zijn gepubliceerd.
Vandaag ondertekenen Nederlandse en Duitse partijen een overeenkomst waarbij Nederlandse beverrattenvangers de dieren voortaan ook in Duitsland mogen vangen.
Kan DNA de migratiepatronen van muskusratten in beeld brengen? Een pilot toont aan dat verwantschapsonderzoek nuttig kan zijn voor een effectievere regiobestrijding van muskusratten.
Hoe kun je muskusratten sneller opsporen via het DNA dat ze achterlaten? Dat brengt een door STOWA en de Unie van Waterschappen opgezet onderzoek in kaart.
Waterschappen zorgen voor veilige dijken en kades om overstromingen te voorkomen. Onderdeel van die taak is het bestrijden van muskusratten die door het graven van gangen en holen schade aan de dijken kunnen veroorzaken. Uit het eindrapport van de Veldproef Muskusratten blijkt dat het hele jaar door bestrijden de meest effectieve vorm van muskusrattenbeheer is.
De Veldproef Muskusratten is een landelijk wetenschappelijk onderzoek naar de noodzaak en de effectiviteit van het muskusrattenbeheer. De veldproef onderzocht of de bestrijding van muskusratten gerichter, goedkoper en met minder dierenleed kan. De veldproef startte in 2013 en duurde 3 jaar. Vervolgens volgde een periode waarin de gegevens werden geanalyseerd, die nu gepubliceerd zijn.
In het onderzoek werden 3 vormen van bestrijding uitgetest in verschillende gebieden in Nederland: jaarrondbestrijding, seizoensbestrijding en objectbescherming. Bij objectbescherming wordt enkel bestreden rond objecten als dijken, gemalen en sluizen. Uit het onderzoek blijkt duidelijk dat jaarrondbestrijding (bestrijding het hele jaar door) het meest effectief is om de populatie klein te houden.
In de veldproef is een goed populatiemodel gemaakt waardoor nauwkeurigere voorspellingen gedaan kunnen worden over hoe de muskusratpopulatie zich ontwikkelt. De uitkomsten van de veldproef zijn meegenomen in de langetermijnvisie voor het muskusrattenbeheer in de studie ‘Toekomst van het muskusrattenbeheer in Nederland – de mogelijkheden onderzocht’. Deze studie vormde de basis voor de bestrijdingsstrategie ‘terugdringen tot de landsgrens’ waarmee de waterschappen op 14 juni 2019 unaniem ingestemd hebben.
Het onderzoek werd begeleid door een consortium onder leiding van ecologisch adviesbureau Altenburg & Wymenga in opdracht van de waterschappen en de Unie van Waterschappen. Overige deelnemers in het consortium waren de Wageningen University & Research, de Universiteit van Amsterdam en de Zoogdiervereniging.
Hieronder zijn de documenten te downloaden over de Veldproef Muskusratten en de Langetermijnvisie.
Het werk van de bestrijders wordt in een landelijke vangstregistratie vastgelegd. Muskusrattenvangers kunnen gegevens direct in het veld invoeren. De ontwikkelingen kunt u nalezen in de jaarverslagen.
Hoe gevaarlijk is een gangenstelsel voor een dijk? Hoeveel economische schade veroorzaken muskus-en beverratten? Kan het werk effectiever worden ingericht? Vragen die zijn onderzocht en vastgelegd in diverse rapporten.
Overige informatie over muskusrattenbestrijding in Nederland.
Drents Overijsselse Delta Vechtstromen Hunze en Aa’s Noorderzijlvest
Aa en Maas Brabantse Delta De Dommel
Hollands Noorderkwartier Rijnland Delfland Schieland en de Krimpenerwaard Amstel, Gooi en Vecht De Stichtse Rijnlanden
Rivierenland Hollandse Delta Rijn en IJssel Vallei en Veluwe
Heeft u een vraag over muskus- en beverrattenbestrijding in uw omgeving, of wilt u telefonisch melding doen? Neem dan contact op met uw eigen waterschap. Contactgegevens waterschappen